rozpalić ogień

См. также в других словарях:

• rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… …   Słownik języka polskiego

• ogień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. ognia; lm D. ogni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciepło i światło powstałe w wyniku spalania się ciał, widoczne w postaci płomieni i żaru; płomień : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mały,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

• blacha — ż III, CMs. blasze; lm D. blach 1. «wyrób metalowy walcowany, dostarczany w arkuszach lub kręgach» Blacha cynkowa, miedziana, żelazna. Blacha dachowa, kotłowa, ślusarska. Drzwi okute blachą. ◊ Dom pod blachą «dom o dachu krytym blachą» ◊ uczn.… …   Słownik języka polskiego

• komin — m IV, D. a, Ms. kominnie; lm M. y 1. «konstrukcja z pionowym kanałem do odprowadzania spalin z paleniska do atmosfery oraz do wytwarzania naturalnego ciągu powietrza; tworzy rodzaj przewodu wewnątrz budynku lub urządzenia, z wylotem na dachu, lub …   Słownik języka polskiego

• napalić — dk VIa, napalićlę, napalićlisz, napalićpal, napalićlił, napalićlony 1. «rozpalić ogień, spalić w piecu pewną ilość opału dla ugotowania, ogrzania czegoś, podniesienia temperatury w pomieszczeniu» Napalić w piecu, pod kuchnią. W pokoju już… …   Słownik języka polskiego

• płyta — ż IV, CMs. płycie; lm D. płyt 1. «bryła ograniczona dwiema równoległymi płaszczyznami, której grubość jest znacznie mniejsza od pozostałych wymiarów; płaski, cienki, zwykle foremny blok kamienia, betonu, szkła, metalu itp., stosowany m.in. w… …   Słownik języka polskiego

• żelaźniak — m III, D. a, N. żelaźniakkiem; lm M. i pot. «mały, prymitywny piecyk żelazny, w którym pali się węglem, drewnem itp., z którego dym uchodzi (do komina) rurą» Rozpalić ogień w żelaźniaku. Ogrzewać pomieszczenie żelaźniakiem …   Słownik języka polskiego

• komin — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. kominnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pionowa konstrukcja z kanałem w środku, wolno stojąca lub wewnątrz budynku, z wylotem nad dachem, mająca za zadanie odprowadzanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• napalić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, napalićlę, napalićli, napalićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpalić ogień w piecu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Napal w piecu! W mieszkaniu jest napalone, powinno być ciepło.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozniecić — dk VIa, rozniecićcę, rozniecićcisz, rozniecićnieć, rozniecićcił, rozniecićcony rozniecać ndk I, rozniecićam, rozniecićasz, rozniecićają, rozniecićaj, rozniecićał, rozniecićany 1. «spowodować powstanie ognia; rozpalić, wzniecić» Rozniecić ogień,… …   Słownik języka polskiego